Vrijdag 17 december was een heugelijke middag met collega’s, waar we geproost hebben op ons team en we opbeurende teksten hebben uitgesproken voor 2022 maar ik ben boos.
De zaterdagmorgen erop mocht onze Levi na 2,5 jaar afzwemmen voor zwemdiploma B en om dat te vieren waren we de hele middag met ons gezin te vinden in een subtropisch zwembad in Groenlo!
Precies 1 dag na de persconferentie van zaterdag 18 december zit ik met mijn mascara nog steeds onder aan mijn wangen, met het gevoel van een (persconferentie) kater te typen over corona. Ik ben boos! Ik zou over iets anders willen schrijven, maar het lukt niet. Welke kant ik ook op kijk, vroeg of laat infecteert het virus mijn denken. Het is alsof er een reuzeninktvis over de wereld ligt, die met zijn lange glibberige tentakels overal bij kan en corona-inkt spuit om ons het zicht te ontnemen.
Ik word opstandig de laatste tijd. Hoe meer ik lees, hoor en zie over het coronavirus en de maatregelen, hoe meer ik een weerstand voel.
Ik vind het belachelijke vormen aannemen en het gaat voor mijn gevoel echt te ver allemaal. Er wordt niet naar de mening van het volk geluisterd en als een stel makke schapen volgen we klakkeloos wat ons opgedragen wordt.
Niemand weet precies wat er aan de hand is, althans, daar ga ik nog vanuit. Maar ben ik nou de enige die denkt: ‘Ben ik nou gek of wordt de hele wereld gek?! ’ In welke poppenkast zijn we in vredesnaam met z’n allen beland. Het nieuwe normaal, de 1,5 meter, de mondkapjesplicht maatschappij waar zijn we mee bezig lieve mensen? Vele malen besmettelijker dan het hele virus is de angst die verspreid wordt. JA, ik ben boos!
Wist ik gisterenmiddag maar wat ik nu weet, dan had ik net nog wat meer stilgestaan bij het moment dat ik voor de 23e keer de wildwaterbaan af moest of gierend met mijn kinderen de anaconda glijbaan afgleed (om de snelste tijd te halen). Ik troost mijzelf bij de gedachte dat ik mijn broze lijf nu te danken heb aan een uitbundige middag buitenshuis. En ga deze pijntjes omarmen, want voorlopig zal het er niet meer in zitten.
Gisterenavond was mijn breekpunt! Mijn hart gaat uit naar alle mensen, ondernemers die vechten, op welke manier dan ook.
xx Angela
Vallen is ervaring. Vechten is karakter. Niet opgeven is leven. Maak 2022 onvergetelijk… HAPPY NEW YEAR!
___________________________________________________________________
Columns
Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Meer columns? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/
