Een jaar of zes geleden ging alleskunner Derk Haank met pensioen, maar hij vond helemaal niks doen ook zo weinig. “Ik wilde halve dagen nog wat te doen hebben, maar ’s morgens niet meer de wekker zetten. Dat lukt over het algemeen heel aardig, op een enkele uitzondering na”, lacht hij.
Derk Haank groeide op op een boerderij in Terborg, maar hij wilde zelf geen boer worden. Hij deed de HBS en ging daarna economie studeren. “Ik koos voor studeren in Amsterdam, want daar was ik nieuwsgierig naar. Van mijn keuze voor Amsterdam heb ik nooit spijt gehad. Het was een bepalende stap in mijn leven.” Na zijn studie kwam Derk via een baan bij de VU bij Elsevier terecht. “Ze waren in 1986 benieuwd naar wat het internet ging doen. Het was mijn project om uit te zoeken of wetenschappelijke artikelen ook via de elektronische snelweg konden worden gedistribueerd, maar uiteindelijk bleek dat de infrastructuur destijds nog niet goed genoeg was.”
Londen
In die tijd woonde Derk in Londen. “Terborg, Amsterdam, Londen en ik dacht daarna naar New York te gaan. Maar het werd Doetinchem, want daar werd ik directeur van Misset. Ik zag er wel tegenop om terug te gaan naar de Achterhoek, maar dat heb ik echt onderschat. Bij Misset was destijds sprake van enig achterstallig onderhoud, dus daar kon ik volop aan de bak. Uitgeverijen vormen trouwens sowieso een leuke sector, want je hebt interessante collega’s, klanten en toeleveranciers en dat maakt het anders dan een typisch productiebedrijf.”
Drie jaar later verhuisde Derk terug naar Amsterdam om bij Elsevier de wetenschappelijke uitgeverij te runnen. Hij werd opgenomen in de Raad van Bestuur van Reed Elsevier, maar bleef ook hier in de Achterhoek wonen. “We verdelen ons leven nog altijd tussen Amsterdam en Doetinchem.”
Springer
In 2003 verliet Derk Elsevier. “De wetenschappelijk uitgeverij Springer, een directe concurrent van Elsevier, was gekocht door een investeringsmaatschappij en die heeft mij verleid om daaraan mee te doen. Daar ben ik ruim zestien jaar gebleven en van daaruit ben ik met pensioen gegaan.”
Hij bleef sindsdien de commissariaten doen en investeerde privé in uitgeverijen en boekhandels. “Deels om geld te verdienen en deels omdat het hobby was. Ik ben geen typische investeerder, ik doe alleen maar in dingen die ik zelf goed begrijp of leuk vind of omdat ik de mensen die het geld nodig hebben privé goed ken.”
In de coronatijd verbleef Derk vaker in Doetinchem. “In die tijd kwam er een fusie tot stand tussen het Amphion theater, de muziekschool en Gruitpoort, om er één cultuurbedrijf van te maken. Dat was een verstandige actie, maar er moest een voorzitter komen die niet gelinkt was aan één van die drie. Zo kwamen ze bij mij en heb ik die functie op me genomen.”
Dienstplicht
Derk vindt het ook wel een beetje zijn plicht. “Een soort dienstplicht. Om mijn ervaring in te zetten voor culturele en maatschappelijke doelen. En ja, ik doe nog wel veel, maar af en toe komt er iets op mijn pad en besluit je om toch maar weer een steentje bij te dragen. Zo heb ik ooit bijvoorbeeld ook bijgedragen aan het runnen van voetbalclub De Graafschap. Het is dus een heel gevarieerd portfolio en dat vind ik nog altijd leuk om te doen. Het gevaar van helemaal niets doen is dus wat dat betreft nog ver weg.”
___________________________________________________________________
Anschoev-n bi-j
Anschoev-n bi-j is de rubriek van MIJN Magazine waarin een bevlogen, inspirerende of bekende Achterhoeker op informele wijze onder de aandacht wordt gebracht. Bekijk andere spraakmakende artikelen met bekende Achterhoekers via https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/in-bed-met/
