Zoeken
Alan Gascoigne

Alan Gascoigne:  Van Wembley Stadium naar Paul’s Kitchen’

Uit de oude doos: april 2016

Met Alan ‘De Gaspiepe’ Gascoigne kwam er in 1980 een Engelsman bij Normaal. Daar keken we in de Achterhoek wel even van op. Maar ruim 35 jaar later is Alan Gascoigne hier helemaal ingeburgerd. Hij spreekt Nederlands met zowel een Engelse als een Achterhoekse tongval. Gascoigne is 67, speelt met Bennie Jolink in de Pensionado’s en doet intieme sessies onder de noemer Paul’s Kitchen. Allemaal voor de lol. “Ik heb prachtige dingen meegemaakt, maar nu doe ik het lekker rustig aan.”

Voorafgaand aan het interview laat Alan Gascoigne nog weten dat hij niet zo nodig over vroeger hoeft te praten die grote verhalen, wat heb je er aan, vraagt Gascoigne zich hardop af. Met net zo veel liefde en enthousiasme praat hij over de afgelopen tien jaren die hij werkte op de muziekafdeling op scholengemeenschap Marianum in zijn woonplaats Lichtenvoorde. Werken met kinderen, hen een paar akkoorden op een gitaar voorspelen. Prachtig vond hij dat. Wat hem daarbij trouwens wel opviel is dat meeste kinderen geen dialect meer spreken. En tot zijn grote verbazing kennen ze vaak Normaal niet eens. “Daar keek ik wel enorm van op, ja. Normaal hoort toch bij de Achterhoek. Dat is een stukje cultuur, net als het dialect. Het zou doodzonde zijn als dat allemaal verdwijnt.”

Rasechte Achterhoeker

Het mag duidelijk zijn. Alan Gascoigne is weliswaar een geboren en getogen Engelsman, opgegroeid in de omgeving Nottingham, maar inmiddels net zo goed een rasechte Achterhoeker. Ondanks dat hij begin jaren tachtig maar drie jaar bij Normaal speelde, is hij hier nooit meer vertrokken. De liefde hield hem hier, Gascoigne had in Lichtenvoorde zijn huidige vrouw leren kennen. Maar langzaam raakte hij ook verknocht aan de streek.

“Mijn vrouw wilde graag in de Achterhoek blijven, ik vond het best” Alan Gascoigne zegt het met de aanstekelijke lach, die tijdens het interview nog vaak zal klinken. Maar laat vervolgens weten dat hij zich hier thuis voelt. “Zonder gekheid, ik vind het hier fijn. Het landschap in de Achterhoek is mooi, vooral zomers is het heel vriendelijk. Net zoals de mensen hier. Ik heb er op het Normaal-album Deurdonderen een instrumentaal nummer over geschreven: Vennebulten Sunset. Dat is geïnspireerd op hoe mooi en rustig het hier is. Ik sprak jaren later een vrouw die bij de Vennebulten woonde en die voelde in dat nummer precies wat ik bedoelde. Een mooier compliment kan je niet krijgen.”

Prettig

Alan Gascoigne is hier kortom helemaal ingeburgerd. Na Normaal speelde hij in allerlei uiteenlopende rockin roll- en bluesgeorienteerde bands, als White Heat, Gascoigne and Co. en de Tim Disney Band, rond zijn goede, inmiddels overleden Britse vriend Tim Disney. Eind jaren negentig keert Gascoigne voor een paar jaar weer terug bij zijn eerste liefde Normaal, speciaal voor de theaterconcerten. Hoe is hij eigenlijk ook alweer bij die band terechtgekomen? “Ik speelde in de jaren zeventig met Tim Disney in de Britse band Desperate Dann. In 1977 gingen we voor het eerst naar Nederland voor wat optredens. Ik vond het
hier prettig. Twee jaar later kwam ik hier terug, met twee andere Engelse muzikanten, maar zij wilden gaar door naar Duitsland. Ik besloot om in Nederland te blijven en kwam via via in contact met de melktankfabriek van Mueller in Lichtenvoorde. Daar kon in aan de slag, ik was nog nauwelijks begonnen toen ik Willem Terhorst van Normaal ontmoette. Hij nam me mee naar een oefensessie van Normaal in Hummelo en een maand later stond ik voor het eerst met ze op het podium. Op 1 januari 1980 in het Cultureel Centrum in Winterswijk. Ik weet het nog precies.”

Lord Sutch

Dat was vroeger. Waar Gascoigne het eigenlijk niet over wilde hebben. Maar eenmaal op de praatstoel komen de verhalen vanzelf. Zonder een spoortje van arrogantie, dat past niet bij de gemoedelijke en goedlachse ‘Gaspiepe’. Gewoon mooie verhalen uit zijn roemruchte verleden als professioneel gitarist in Groot-Brittannie. Hoe hij daar de blues- en rockclubs afstruinde en ineens terecht kwam bij de toentertijd populaire shockrockact Screaming Lord Sutch and the Savages, waar ooit ook grootheden als Ritchie Blackmore en Albert Lee in speelden. “Ik was in Londen en ging auditie doen bij Screaming Lord Sutch.
Dat leek me wel wat. lemand nam me mee naar The Lyceum Ballroom, een beroemd Londens theater. We gingen naar binnen, ik ontmoette zanger David Sutch. Hij vroeg me of ik Bye Bye Johnny kon spelen. ‘Tuurlijk’, zei ik. We liepen het podium op, het gordijn ging open en er zat 1.700 man in de zaal. Dat was mijn auditie, voor een volle zaal. En ik had de job.” Gascoigne moet zelf het hardst lachen om dit hilarische verhaal. Net zoals over het optreden dat hij met Lord Sutch deed in het Londense Wembley
stadion in 1972 (Op YouTube te vinden: Screaming Lord Sutch -Live At Wembley Stadium 1972) Screaming Lord Sutch speelde daar samen met onder meer Little Richard en Chuck Berry, grote voorbeelden van Gascoigne. “Wij stonden te spelen, toen bleek dat inmiddels ook Chuck Berry was gearriveerd. Keek ik op een goed moment naar rechts, stond Berry, één van mijn grote helden, daar met zijn camera mij te filmen. Ik wist niet wat ik zag Belachelijk, lacht Gascoigne

Plezier

Hij heeft veel mooie dingen meegemaakt. Niet alleen in Engeland, maar zeker ook in de Achterhoek, mijmert de gitarist. Twee gouden platen met Normaal, Fantastische concerten. Ik heb ook altijd goed contact gehouden met de jongens. Brekken jan is veel te jong overleden, fijne vent was dat. Willem Terhorst is altijd een goeie makker gebleven en Ferdi Joly zie ik zo nu en dan, dat is altijd leuk. En nu speel ik weer met Bennie Jolink in de Pensionado’s. Gewoon voor de lol, af en toe optreden hier in de buurt, dat is genoeg. Laatst werd ik gevraagd voor een optreden in Noord-Holland, maar dat is veel te ver weg. Ik ben zoveel onderweg geweest, het is goed zo. Waar Gascoigne ook heel veel plezier aan beleeft zijn de
(semi-)akoestische sessies die hij met bevriende muzikanten doet in de keuken van zijn goede kameraad en plaatsgenoot Paul van Druten. De sessies zijn bij toeval ontstaan toen Gascoigne een nummer aan iemand wilde uitleggen en Van Druten dat filmde (zie ook de vorige editie van Mijn Magazine). Onder de noemer ‘Paul’s Kitchen’ hebben inmiddels heel wat bekende en onbekende Achterhoekse muzikanten met de Gaspiepe samengespeeld. De video-opnamen daarvan zijn terug te zien op zowel Gascoignes Facebook als op het YoutTube-kanaal van Van Druten. “Hartstikke leuk om te doen, Paul’s Kitchen. En zo doe ik ook nog wel eens gastoptredens met bands als MoonYard en met The Bluesbreakers uit Lobith. Maar puur en alleen nog maar voor de lol. Vroeger stond ik in het Wembley Stadium, nu in Paul’s Kitchen”, aldus Gascoigne. En nog één keer klinkt daar weer die aanstekelijke lach.

___________________________________________________________________

In bed met

In Bed Met… is de rubriek van MIJN Magazine waarin een bevlogen, inspirerende of bekende Achterhoeker op informele wijze onder de aandacht wordt gebracht. Bekijk andere spraakmakende artikelen met bekende Achterhoekers via https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/in-bed-met/

Verder lezen