Tien jaar geleden sloeg het noodlot toe bij de 60-jarige Anton Berg. Hij reed op zijn motor van het werk naar huis en zag ineens dubbel. “Ik wist niet wat me overkwam, het overviel me. Levensgevaarlijk natuurlijk als je op de motor zit. Ik heb een lapje voor één oog gedaan en ben rustig naar huis gereden. Daarna begon voor mij een medisch traject”, vertelt de Eibergenaar. Na diverse onderzoeken werd de diagnose Parkinson gesteld.
Een jaar van pech volgde voor Anton Berg, er werd een tumor in zijn schildklier ontdekt en hij werd twee keer getroffen door een tia. Hij herinnert zich: “Mijn wereld stond op z’n kop. Ik werd afgekeurd. Mijn partner en ik gingen uit elkaar. Mijn grote hobby motorrijden kon ik ineens niet meer uitoefenen, ik zat hele dagen thuis.” Anton zat niet bij de pakken neer. Hij legt uit: “Ik besefte dat ik iets moet gaan doen, een dagvulling zoeken. Achter de geraniums zitten wilde ik absoluut niet.” Hij vervolgt: “Tijdens een vakantie in Engeland bezocht ik een houtmanifestatie, mooie objecten waren er te zien en er waren wedstrijden houtbewerken. Erg interessant! Ik besloot om te proberen of houtbewerken iets voor me was. Ik kocht een blok wilgenhout, kloppers en gutsen, speciaal gereedschap om hout mee te bewerken, en schuurpapier. Het eerste beeld wat ik maakte noemde ik ‘gevangen’. Zo voelde ik me ook, gevangen in mijn zieke lichaam…”
Ik voelde me gevangen in mijn zieke lichaam
Anton vertrok voor een week naar Frankrijk en volgde daar workshops houtbewerken. Later ging hij twee dagen per week in Zeist in de leer bij beeldend kunstenaar Maarten Schepers. “In Frankrijk maakte ik dit werk, heb het ‘pipes’ genoemd.” Diverse ronde cilindervormen liggen over elkaar heen. De zachte ronde vormen zijn kenmerkend voor het werk van Anton Berg. “Door de medicijnen die ik moet gebruiken is mijn persoonlijkheid veranderd. Ik ben zachter geworden, rustiger, maar ook gevoeliger. Dat zie je in mijn beelden terug”, legt hij uit.
Zijn talent is onmiskenbaar. In de woonkamer en boven staan beelden van zijn hand. Aan de muur hangt een prachtig langwerpig houten object met golvende vormen. ‘Hartslag’. Hij ontwikkelde een eigen stijl in de loop van de jaren, werd gevraagd om zijn werk te exposeren en verkoopt nu en dan een object. “Ik heb zo’n vijftig beelden gemaakt. Het is prachtig werk, als ik bezig ben met mijn beelden ga ik er helemaal in op, ik vergeet alles om me heen. Een groot voordeel is dat ik kan stoppen wanneer ik maar wil, bij een slechte dag besteed ik er minder tijd aan, het hoeft niet af, ik voel geen druk. Voor mij is dit een hele mooie manier om bezig te zijn, om de ziekte even los te laten.”
Achterhoek
Tot voor kort woonde Anton in het midden van het land, een paar weken geleden is hij verhuisd naar de Achterhoek, naar Eibergen. Hij glimlacht: “Ik ben geboren in Deventer en heb altijd de wens gekoesterd om ooit in de Achterhoek te gaan wonen. Er woont familie van mij en ik vind het fijn dat ik me hier kan settelen. De omgeving is prachtig, ik wandel elke dag een uurtje. Ook pak ik af en toe de motor en maak een rondje. En de Achterhoekse gemoedelijke sfeer is een verademing. Dat is in het westen van Nederland heel anders…” Hij vervolgt: “Ik woon hier nog maar pas en heb op dit moment geen werkplaats, kan dus mijn hobby tijdelijk niet uitoefenen. Dat wordt voorlopig op een houtje bijten…”
___________________________________________________________________
MIJN Verhaal
De Achterhoek zit vol met mooie, bijzondere verhalen over mensen, verenigen en actualiteiten. In de rubriek MIJN verhaal leest u hier iedere maand over. Ga voor meer artikelen over de rubriek MIJN Verhaal naar de volgende link. https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/mijn-verhaal/
