___________
Gelukkig Nieuwjaar!!! Smak, Smak, Smak! Je bent omringd door mensen, die jij graag bij je hebt. Niets aan de hand. De zoenen gaan bij speciale vrienden gepaard met een stevige knuffel. Je voelt dan pas echt iets van verbondenheid, je geeft elkaar nog iets extra’s, zonder woorden. Mooi!
Een paar dagen later, op je werkplek, staat de kantine vol met collega’s. Met de een heb je iets, met een ander wat minder. Zoenen of niet? Zoveel opties. Je blijft staan op je plek en roept iedereen tegelijkertijd toe; Gelukkig Nieuwjaar allemaal! Of je gaat ze een voor een af en zoent vol overtuiging. Of je gaat ze een voor een af en stemt goed af. Gewoon door de ander te volgen. Dat gaat meestal goed, zo niet, kun je er samen om lachen. Dan belandt een zoen op een oor, of in de lucht, of per ongeluk op de mond. Iets ongemakkelijk, maar niet erg. Gewoon niet goed afgestemd.
Maar waarom gaat deze maart-column in hemelsnaam over Nieuwjaarszoenen? Omdat ik op een verjaardagsfeestje vernam, dat een Achterhoekse gemeente heeft besloten dat er niet meer gezoend mag worden op haar Nieuwjaarsrecepties. Wat? Het toppunt van betutteling, het toppunt van afstemmen/communiceren uit de weggaan. Het toppunt van mensen een kort, maar intiem moment afpakken.
En uiteraard zijn er genoeg mensen die dit besluit geweldig vinden. Die vinden dat gezoen ongemakkelijk, misschien wel vies. En er zijn vast nog meer goede redenen te bedenken. Prima natuurlijk, dat ze er niet van houden. Maar dat kunnen ze op het moment suprême ook gewoon door communicatie laten weten.
Wat wil ik deze ambtenaren, die tot dit besluit zijn gekomen, graag feliciteren met deze meer dan belerende, nieuwe regel! Ik trek ze vol overtuiging naar mij toe, zonder afstemming. Zoen ze een seconde langer dan gebruikelijk op iedere wang. Fijne smakgeluiden produceer ik er ietwat geforceerd bij.
Regel hier, protocolletje daar, op leren komen voor jezelf, ho maar!
Want dat is het toch? We leren kinderen, door opvoeding en door allerlei sociale trainingen, zich weerbaarder te maken. Maar vanaf ons 16de levensjaar, worden we weer meer bemoederd. Niet door onze moeders, maar door de overheid. We hoeven geen keuzes meer te maken, dat wordt gewoon voor ons gedaan. De makkelijkste weg wordt voor ons aangelegd, de soms ongemakkelijke hobbeltjes hoeven niet meer genomen te worden. Curling ambtenaren. Blegh!
________________________________________________________
Columns
Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Meer columns? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/