Cindy’s invalshoek – Geen zorgen voor morgen

fiets

Suppen op het meer, de zon bruint mijn lichaam, geen zorgen. In ieder geval een stuk daarvan. Het grootste gedeelte is bedekt door een badpak, een bikini is leuker, maar zo voel ik mij in ieder geval nog iets van gestroomlijnd.

Ik glij door het water, ik vind rust. Geen zorgen voor morgen. Ow shit… deze week moet ik mijn nieuwe column doorsturen. En hoe ga ik na de vakantie beginnen aan mijn garage-opruim-project? En ik moet nog…

Ahhh, kijk daar, 6 eendenkuikens zwemmen vrolijk en trots achter hun moeder aan, keurig in een rij. Mama houdt haar kop fier omhoog. En ineens ben ik uit balans, de sup wiebelt van links naar rechts, Geen idee of dat nu door mij komt, of dat de sup met mij zit te klieren, Maar daar ga ik, plons, kopje onder, eendjes weg. Weg gestroomlijnd beeld. Ik klim best sierlijk op de sup, al komt direct het beeld van Freya de walrus op mijn netvlies, met iets van een binnenpretje, sup ik naar de kant.

Onze kinderen zijn ‘mijn’ eenden aan het voeren, ook de eendenkuikens, de moeder eend vertrouwt onze kids volkomen. De eenden eten zelfs uit hun handen zonder zorgen. Liefde over en weer. Dit leggen we vast op beeld. We praten nog wat over, dat het waarschijnlijk heel leuk is om een wilde eend te zijn. Vliegen, zwemmen, lopen, kwekken! Nog beter dan een hondenleven, toch?

De volgende ochtend gaan we naar een markt in Lectoure. Jurkjes en sieraden in overvloed. Wat minder leuk voor de jongens, maar gelukkig valt er ook veel te proeven, bij het laatste kraampje biedt een vrolijke Fransman ons een stukje droge worst aan. We stoppen het nieuwsgierig in onze monden en beginnen smakelijk te kauwen. Ik lees vervolgens de tekst op het bord boven de kraam, er staat in ieder geval iets met canards. Eenden! Ik vertel dit de rest wat lacherig. De ogen van mijn dochter staan nu wijd open. Wat eerst best lekker smaakte, is in haar beleving ineens een zorgzame moedereend, die zij nu verorbert, ze kan het nog net binnenhouden tot de dichtstbijzijnde prullenbak en vindt het totaal niet grappig. Een verhaal afsteken over al het andere vlees dat wij vrijwel dagelijks eten, is dan ook niet meer helpend.

De foto van onze kinderen met de eenden is nu een soort van bidprentje geworden, ook een eendenleven gaat niet alleen over rozen.

___________________________________________________________________

Columns

Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. ook meer columns lezen? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *