Hielspoor en tenniselleboog. Ik had in ieder geval allerlei klachten die daarop wezen. Ik staakte het hardlopen en tennissen. Geen ernstige klachten gelukkig, maar wel lastig en waarschijnlijk langdurig. Balen, want ik kwam net weer wat beter in shape! Door de blessures gingen de met moeite gecreëerde, bijna strakke lijnen weer wat bollen helaas.
Wandelen was eveneens pijnlijk, dus het had zelfs voor de hond indirect, nadelige gevolgen. Geen lange wandelingen meer. Wat ze echter ook fantastisch vindt, zijn fietstochten. Wat een kracht en uithoudingsvermogen heeft dat kleine beestje. Zij rent en trekt mij voort. Ik hoef haar alleen de goede richting op te leiden.
Maar ook dit werd te pijnlijk voor mijn tennisarm. Noodstops komen daarnaast onverwacht. Het gevaar bij ons hondje is, dat zij acuut moet poepen, afremt en direct in de poephouding gaat zitten. Omdat zij wel een lichtgewichtje is en ik veel om mij heen kijk, trek ik haar soms al poepend voort. En aangezien ik keurig altijd alle uitwerpselen opruim, parkeer ik dan snel mijn fiets. Ik buk daarna om de meter, om het gefaseerd op te rapen. Toch nog iets van een workout. Vervolgens word ik weer voortgetrokken door mijn ontladen hondje. Ik word hier niet echt fitter van.
Op zoek naar een andere vorm van beweging. Zwemmen! Wat een goede ingeving. Samen met Tom nam ik mij voor om dit tweewekelijks te gaan doen, wat een discipline! Ook zijn strakke contouren zijn wat vervaagd en ook hij kan zijn favoriete sport niet beoefenen door een blessure.
Aan het beoefenen van deze watersport kwam al snel een einde. De laatste zwemsessie was het veel drukker dan ik gewend was. Er zwommen veel kletsende duo’s . Er dwars doorheen, zodat ik gewoon rechtdoor kon blijven zwemmen, was wel overdreven baanbrekend. Dus daar ging ik. Slalommend van de ene naar de andere kant. Na drie kwartier schoolslag, vond ik het heerlijk om wat bij te komen d.m.v. de rugslag. Even kijken of in mijn baan niet iemand hetzelfde plan had en daar ging ik. Totdat… Pok!!!!!!
Bots ik keihard met mijn hoofd tegen het hoofd van een wat oudere man, ook hij zwom op zijn rug. Uiteraard, anders zou het nog stommer van ons zijn geweest, toch? Ik draaide mij wat lachend om en zei netjes sorry. De man keek mij vooral vreemd en beledigd aan en zwom weer verder. Nou ja!!? Had hij deze baan soms aangevuld met zijn eigen water? Tel bij dit gedoe, de omkleedtaferelen maar eens op. Ik heb mijn tankini aan de wilgen (appelboom) gehangen.
Ik heb het wandelen herontdekt! Het kan weer, na drie bezoeken aan een osteopaat. Wat een lichaamskunstenaar. Mijn blessures waren het gevolg van een enigszins ontwrichte basis. Hij heeft van alles en nog wat met mijn wervels gedaan en mijn lichaam in meerdere hoeken gebogen/geknakt. Hij kijkt naar het grote geheel!
En zo is het met alles. Soms ben je te druk met alleen maar jezelf of iets pietluttigs. Het totaalplaatje, daar gaat het om!
___________________________________________________________________
Cindy’s invalshoek
Meer spraakmakende columns van Cindy lezen over haar kijk op lopende zaken? Kijk dan op https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/cindys-invalshoek/
