Mijn gewone fiets met kontpijn heb ik ingeruild voor een elektrisch exemplaar. De afstand naar mijn werk is hiermee goed te overbruggen. Gelijk wat meer beweging en frisse lucht. En ruimte voor al mijn gedachten. Of ik doe oortjes in en ga nog meer genieten van Mattie en Marieke op Q-Music. Nu hoor ik ze hooguit een kwartier, dan misschien wel drie keer zo lang! Lijkt me heerlijk… Ik dwaal af.
De benzineprijs is niet normaal omhooggeschoten. Dus ik bespaar met het fietsen mooi wat geld. Zojuist gelezen dat het brood straks ook nauwelijks te betalen is. En zo zullen er nog vele producten volgen. De indirecte gevolgen van de verschrikkelijke oorlog en de genomen sancties. Vervelend voor ons, heftig voor de minima.
De materialen voor onze verbouwing zullen ook vast verder omhoogschieten. En we schrikken nu al van de prijzen. We zien ons best luxueuze bijgebouw in wording steeds meer veranderen in een keet. En dan schrik ik van mijn gedachten. Ik denk alleen maar aan mijn eigen mooie toekomst.
Ik heb het dus over een bijgebouw, over iets extra extra’s. En ik zag zojuist nog de verschrikkelijke beelden uit de Oekraïne. De vluchtende mensen, met hooguit één volgepropte koffer in hun handen. Met zoveel angst in hun ogen, op weg naar een toekomst vol onzekerheden. Op weg naar veiligheid, doel 1, daarna een dak boven hun hoofd, doel 2, daarna pas een hereniging met geliefden, doel 3. Ooit, maar misschien wel nooit…
Ik heb mijzelf net echt keihard een schop onder mijn kontpijn gegeven. Ik typ nu daarom staand.
Even later app ik Tom, met de vraag of onze adviseur eindelijk heeft gereageerd, zodat we de hypotheek daadwerkelijk kunnen afsluiten. Ik zoek daarna een heerlijk recept uit voor vanavond. Ik bekijk wat later nog een link die ik doorgestuurd heb gekregen. De Streamers komen naar Amsterdam! Ik kijk nog even wat voor weer het wordt, heerlijk, de zon gaat volop schijnen. O en de was is alweer klaar, zo even snel in de droger stoppen, want ik moet nog naar de Action en daarna ga ik boodschappen doen. Nou, nou, wat ben ik toch druk.
En dat heb ik nu zo ontzettend vaak. Ik kan goed relativeren en beseffen hoe goed ik het heb en dan lach ik mijzelf flink uit. Maar even later maak ik mij gewoon weer druk om hetzelfde. Wij willen en moeten ook gewoon verder. Ik ga eens proberen dat minder los te koppelen. Gewoon wel echt alles doen wat ik van plan ben, maar ondertussen blijven denken aan de vluchtende Oekraïners. En ze niet meer loslaten en nog meer in actie komen. Ik heb het echt wel heel erg goed, zij niet. Kijken of ik dat kan, blijven denken aan die ander en toch mijn eigen ding doen. Continu relativeren dus, dan ook geen kontpijn meer.
En ik ga nog meer steentjes, ik bedoel STENEN bijdragen!
___________________________________________________________________
Columns
Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Meer columns? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/
