GRMBRLGRMBRLGRMBRL GRRRRRRRRRRRRR!!!!!!! Jij, pittige, reeds beschadigde, maar charmante Mini, zo ineens klinkend als een racemonster, binnen luttele seconden. Je haperde in de spits op de N18, je wilde echt niet meer verder met mij, alleen nog de berm in, daar waar we later samen stonden. ~ Liefde op het eerste gezicht
In de kou, zij aan zij, wat later liep ik weg bij jou, dat was beter voor ons allebei. Bellend met de Wegenwacht, keek ik wat moedeloos naar jou, ik maakte nog een foto. Wat miste ik die eindeloze trouw.
Al snel floot ik mijzelf terug. Jij had ons al zoveel plezier gebracht in hele korte tijd. Op vakantie, fijn zittend op jouw lederen stoelen, wat later ging je dak eraf, de zon op onze huid, de wind in onze haren van mij en van mijn grote, kleine meid.
Liefde komt van 2 kanten, dus stoppen met mopperen. Ik moest waarschijnlijk wat meer gaan investeren in jou, dat wilde ik je best beloven. Maar… was je het nog wel waard… dacht ik beschaamd… Ik zei het niet hardop, was bang dat je prachtige koplampen zouden doven.
En hallo, ging ik ook niet veel te snel?! Eerst maar eens horen wat de mediator ons te zeggen had. Misschien dat deze Pechhulp nog wat voor jou kon betekenen, ik hoopte van wel. Hij bekeek je goed van binnen en buiten, maar je bleef grommen, je stond totaal niet voor hem open.
We moesten verderop samen, wilden we onze relatie nog laten slagen. We reden door naar Kamperman, prima therapeut. Ik liet je daar achter met een goed gevoel, maar ook met een traan, het miezerde. Hij ging flink met jou aan de slag en ik was stiekem blij, dat het niet aan mij lag.
Jouw gebreken waren niet psychisch, enkel klinisch. Een van je prachtige bougies was los gerammeld en door de val, waren wat kabels geknapt. Middels een kleine investering van mij, werd je snel weer opgelapt. Wat was ik blij weer in jou te mogen kruipen, ook jij straalde en maakte weer heerlijke geluiden!
Nu zit ik hier binnen, door Corona geveld en jij staat buiten, zoals het dan hoort. De twijfel slaat weer toe, ben jij het echt nog wel voor mij, mijn vader verklaarde mij al voor gek. Ik leverde mijn betrouwbare, degelijke Yaris in voor JOU, jij met zoveel uitstraling en pit, maar hij voorspelde gebrek na gebrek.
Juist wat de liefde betreft, luisteren we vaak niet naar onze ouders, al zijn we maar wat blij, mocht het alsnog misgaan, met hun schouders. En jawel, ik heb uit mijzelf al gezegd: misschien had je wel gelijk pap, hij zei toen wijselijk niets, maar ik zag een alleszeggende lach.
___________________________________________________________________
Columns
Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Meer columns? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/
