Van Groenlo naar Amsterdam, met ons 10en in 2 auto’s. Vriendinnenweekend! Het liep aanvankelijk op rolletjes, gesmeerde broodjes gingen van hand tot hand en er werd geknabbeld op bifi worstjes. Wat een pret. Tot het parkeermoment in de parkeergarage. ‘Cindy!!!!?’ Te laat. De rechterflank van de bus schaafde zo’n 90 cm langs een betonpaal. Het leed was geleden. Vriendin 5 zei nog; ‘Misschien is het wel betonstof?’ Ik wist wel beter. Tom berichten… ik stuurde direct een foto mee. Hij reageerde lief. En door! We verbleven bij vriendin 11, die ons met open armen ontving. Luchtbedden opblazen, lunchen. Beetje opfrissen, deur uit. Links, rechts, tempo erin, pinpas poortje, handig zeg! Metro in metro uit en door. Tussendoor belandde ik nog in de armen van een medepassagier bij het optrekken van de metro. Beginnersfoutje. Ik was klaar met alle soortige palen, wilde even zonder proberen.
Er werd gegist, gehoopt en vooral nooit gedacht; activiteit 1 rolschaatsen! Mega disco-sfeer. Roze en witte rolschaatsen aan onze voeten. En daar gingen we! Wij rolden als rollerbabes over de baan, coole moves, kleine valpartijtjes, wat stijfjes in onze eigen rollende polonaise en toen kwam het eerste drankje. Vriendin 11 kreeg vervolgens de smaak te pakken. Vriendin 3 had al geshowd hoe ze soepel onder een rond hekwerk doorrolde en zo weer overeind kwam. Vriendin 11 begon aan haar poging met een big smile, pakte vervolgens het hekwerk vast om daar eveneens onder door te rollen. Kleng!!!! Paal tussen de benen! Geen betonpaal, maar een ijzeren. En we hadden het paaldansen juist geskipt. Pijn!!! Tranen rolden net zo makkelijk over onze wangen als de wieltjes over de vloer. Ook al waren we echt wel bezorgd, we voelden met haar mee. De day after after, toen ze op haar fiets richting werk ging, kwam de paal als een pijnlijke herinnering naar boven aan het voor de rest fantastische weekend! K-paal!
Maar bij het meest hilarische gedeelte van dit weekend moet je bij zijn geweest… En dat was niet activiteit 2; de Karaoke-bar, waar we gelukkig een private-room hadden. Daar wilde je echt niet bij zijn. Het was daarna. Ik doe een poging. Met wat alcohol achter onze kiezen vielen we languit op de luchtbedden. Gordijnen waren open en de lichten aan. En deze konden alleen bediend worden door te communiceren met Siri; onze vriendin 12. ‘Siri, close the curtains.’ ‘Siri, put out the lights!!’ Na meerdere mislukte pogingen; ‘Siri, close the curtains now, bitch!!!’ Door elkaar roepend, lachend, schreeuwend. Werkte het een keer wel, lalde iemand er weer doorheen…ik, zeiden ze. Ging alles weer open of aan. En wat leerden we de volgende dag; ‘Hey’ voor Siri te zeggen. Nou! Ik zou helemaal niks uitvoeren als een van mijn vriendinnen zou zeggen; ‘Hey Cindy, doe dit!’ Hooguit op de rem trappen. Juist. Ze waren dus ‘Hey’ vergeten te zeggen. Niet mijn schuld; dat betonstof. Staat als een paal boven water.
________________________________________________________
Columns
Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Meer columns? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/
