Nog altijd lid van de tennisclub, want je weet maar nooit. Mijn plan is om het weer op te pakken, binnenkort. Ik zit zelfs nog in twee padel-appgroepen, terwijl ik al jaren niet meer actief ben. Hier heb ik altijd wat van gevonden, wanneer anderen te lang in een groep bleven hangen, maar er eigenlijk geen aandeel meer in hadden. Nu ben ik zelf zo’n app-spook. Ik stap er dadelijk in ieder geval vast uit eentje, dan ben ik al iets minder spooky. Daarnaast ben ik nog spelend lid van onze voetbalvereniging bij vrouwen 35+, want je weet maar nooit. En ik ben gisteren opnieuw lid geworden van de lopersvereniging, met als doel wat conditie opbouwen voor het eventuele voetballen/tennissen/padellen. Maar door opgelopen blessures door het beoefenen van bovenstaande sporten heb ik wat drempelvrees ontwikkeld. Of ik heb een schop onder mijn kont nodig, dat kan ook.
Ik was op een gegeven moment allang blij dat ik met de hond pijnvrij kon wandelen. Ik voelde mij die eerste wandelingen volkomen gelukkig. En dat wil ik vasthouden. Mijn huidige sport is daarom; Powerwalking. Van tevoren had ik niet gedacht, dit zo leuk en effectief te vinden. Maar de trainster is lekker fanatiek, dus die power is er. En het is gezellig! Dat het er voor buitenstaanders wat bijzonder uitziet zal mij een worst zijn. Misschien verander ik ooit nog van sappige bratwurst in een mager BiFi worstje, mocht ik dat echt willen.
Nu trek ik het powerwalken inmiddels ook wat door tijdens het wandelen met de hond. Onze hond weet niet wat haar overkomt. Ik loop ook wat rechterop, zo nu en dan span ik mijn buikspieren aan en ik heb de pas er goed in. Ik zoek ook leuke wandelroutes op, mijn favoriet blijft een rondje om het Hilgelo. Daar zit alles in; dichtbij, water, zand, bos, hond los, vrij gevoel, vriendelijke andere hondenbezitters met bijpassende vrolijke viervoeters en het is een goede loopafstand.
Maar om heel eerlijk te zijn komt het sporten bij mij niet goed van de grond. Ik verschuil mij achter verschillende excuses; moe, iets anders te doen, enz. Een vriendin van mij sport al jaren trouw 3x in de week. Ze denkt er niet eens over na, over wel of niet gaan, ze gaat gewoon! Het zit in haar systeem. Dus iedere keer als we het erover hebben gehad, denk ik ook simpel; ‘Niet denken, maar doen. Zet het vast in je systeem.’ Vandaag is het nog niet gelukt, maar ik had een goed excuus; deadline MIJN Magazine en een beetje moe. Eigenlijk word ik gewoon moe van mezelf. Actie! Sporten!
________________________________________________________
Columns
Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Meer columns? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/
