In het Dolfinarium mogen de dolfijnen niet meer springen op comando las ik. Niet omdat het ongezond is, of omdat ze oververmoeid zijn. Nee, omdat het onnatuurlijk gedrag in gevangenschap zou bevorderen. Alsof deze dolfijnen in gevangenschap een soort van rust moeten krijgen, relaxen in hun bassin, zonder enige vorm van show of speelsheid. Weg uitdaging.
Het Dolfinarium richt zich tegenwoordig vooral op educatie. Minder vermaak voor de mens, meer bewustwording. En daar zit iets goeds in: we moeten leren beter om te gaan met dieren, met natuur, met ons klimaat. Maar als we eerlijk zijn, die educatieve insteek is ook voor en door de mens bedacht. Om óns iets bij te brengen. We doen het nog steeds niet direct voor het dier, maar voor ons geweten. Zogenaamd doen we iets goeds.
En ja het was beter geweest als we nooit dierentuinen of dolfinaria hadden gebouwd. Wilde dieren horen in het wild. Punt. Maar ze zijn er nu eenmaal. Er leven generaties dieren in gevangenschap die nooit terug de oceaan in kunnen of terug naar de bushbush. En als we nu zeggen: ‘je mag hier leven, maar je mag niks meer doen dat lijkt op kunstjes’, dan ontnemen we ze misschien precies wat hun leven nog een beetje glans geeft.
Dieren, net als mensen, willen iets doen. Een taak, een spel, een vorm van contact. Kijk naar werkhonden, speurhonden, Border Collies die schapen drijven. Of naar een hond die opspringt als je vraagt om een trucje. Die blinkt even uit, krijgt applaus en vaak wat lekkers. Trots!
Een dolfijn die springt voor een visje is niet per definitie zielig. Misschien is het juist zijn moment van vreugde! Laat die dolfijn dus gewoon springen. Niet alleen voor ons. Maar ook voor zichzelf.
Vergelijk het met mensen die met pensioen gaan. De één bloeit op in alle verworven vrijheid, de ander raakt verdwaald. Geen doel meer, geen structuur en ineens weet je niet meer wie je bent. De ander zet zich vol overgave in als vrijwilliger, fantastisch. Zingeving doet ertoe. Voor iedereen met hersenen en een hartslag. De een vist naar een complimentje, waar de ander vist naar erkenning, of nog beter naar een zelfvoldaan gevoel. Dol fijn!
________________________________________________________
Columns
Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Meer columns? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/
