‘Doe je jasje maar even aan, schatje. Dan gaan we zo even boodschapjes doen. Ga eerst je handjes maar even wassen, want je hebt net een hoopje gedaan.’ Wat gebeurt er bij jou als je dit zo leest? Herken jij jezelf erin of staan je nekharen al overeind? Zo zwart-op-wit komt het nog heftiger over dan wanneer je het daadwerkelijk hoort. Kinderachtig, kleinerend, niet voor vol aanzien, zogenaamd levelen met je kind? Je kind kleinhouden, beschermen voor de boze buitenwereld? Geen idee wat er bij deze verkleiners achter schuilgaat. Vast iets onschuldigs, maar je zit dan wel binnen 1 seconde in mijn irritatiezone. Ook in die van onze oudste dochter trouwens. Van kleins af aan maakten ziekenhuizen deel uit van haar leven.
Ze voelde zich er veilig en maakte daar vooral plezier. Nare handelingen nam ze meestal voor lief, als ze daarna, maar snel weer verder kon spelen. Een kinderarts in opleiding maakte een priksessie angstaanjagend spannend en groot door er uitgebreid over te praten. Onbewust een rasechte vergroter. Ga eens even zit ten, ik moet je wat vertellen… Straks dan… Je mag zelf kiezen waar en wanneer we het gaan doen hoor… Er kijkt iemand mee, om te kijken hoe ik het doe… Je hoeft niet bang te zijn hoor… Mama mag gewoon mee… En ga maar door. Ze projecteerde haar eigen angst op die van onze dappere 10 jarige dochter. En na de veel te uitgebreide vertwijfelde uitleg kwam daar dan de zin: het prikje kan alleen niet in je vingertje, maar er komt een infuusje in je arm.
Mijn dochter sperde haar ogen wijd open, leek in shock en zei; ‘Ik ben toch geen baby!!!’ Ik kon toen niet anders dan lachen, lachen en lachen, onze dochter lag wat later ook dubbel en de arts lachte als een boer met kiespijn mee. Onze tip; even een verdovingsspuitje erin, kiesje eruit en de pijntjes zijn weg doktertje. Voor vol aangezien worden, dat willen we allemaal! Kinderen eveneens, zij willen groeien en groot zijn! Iets gezelliger willen maken of onschuldiger dan dat het is? Dat kan het natuurlijk ook zijn. Zullen we nog een drankje doen? Klinkt veel onschuldiger dan: zullen we nog een keer wat drank achterover slaan?
Als je met je kinderen een stuk wilt wandelen en je weet dat ze er niet zoveel voor voelen, vlak je het vaak onbewust af. Kom, we gaan even een rondje lopen, terwijl jij echt van plan bent om flink te gaan spazieren. Het is een beetje een zeurcolumn/verhaal geworden. En ik heb alweer een eigen irritatie blootgelegd. Geef t mij mooi weer wat lucht, alleen al door het delen ervan. Ik kan in plaats van Cindy’s invalshoek er ook Cindy’s irritatiezone van maken. Wel oppassen dat ik niet alle ballen krijg teruggekaatst. Wil ik vanavond een bakje chips, pakt vriendlief gewoon een hele zak voor mij, omdat hij mijn bewuste verkleiningen niet serieus neemt. Zo verdwijnt mijn buikje nooit hè zeurtje?
___________________________________________________________________
Columns
Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Meer columns? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/
