’n Antal jaoren eleden zat ik ’n maol in de trein van Grunning naor de mooie Achterhook. Tegenaover mi-j kwam ne deerne met nen rugzak zitten. Oet den rugzak halen zee halverwaege de rit van allerhande grei teveurschien.
Stiften, kaartjes, potloden wodden oet-epakt en ik dach, goh wat zol den deerne daor noe met gaon daon? Zol zee hier tegenaover mi-j gaon tekenen? Ik hool wal van artestieke leu. Maor nee, zee ston op, vroog an mi-j, of ik wol tekenen op ’t kaartje wat zee mi-j toostak. Ik mog mien “geluksmomentje van de dag” derop maken. Ik kreeg potloden en stiften en mog zelf an de gang. Zo ging zee de hele wagon deur en vroog an alle medereizigers of zee ok hun geluksmomentje wollen tekenen.
En warempel alle leu bie ons in de wagon waren bots drok an ’t knutselen an. ’t Was ne gezellige warboel en leu begonnen geanimeerd met mekare te kuieren.
Geluksmomentjes
Jao ’t was ’n mooi gezichte, al die creatieve leu. De deerne ging weer tegenaover mien zitten en ik was natuurlijk onmeundig ni-jsgierig en wol geerne weten, weurumme zee dit deet en wat zee met al die geluksmomentjes ging doon. Was ’t soms ne opdracht veur schole of veur ’t wark?
Nee, dat was ’t neet. Zee vertellen mi-j, dat heur moder, den inmiddels al oet de tied ekommen was, heel zeek was ewest. Heur moder had heur eleert, dat alle dage, geluksmomentjes hef en da‛j die möt koesteren en möt bewaren. Toen was zee op ’t idee ekommen um die geluksmomentjes te gaon vasteleggen en noe leet zee, alle leu in de wagon eur momentje tekenen. Zo is zee heel europa deur egaon met de trein um aoveral ’t geluk te vangen.
Ik mos zo ineens an heur denken, want zelf bun‛k ok zeek ewest en he‛k völle in berre elaegen. Ik kwam derachter dat heur moder geliek had. Alle dage gebeurt er wal iets gelukkigs, mangs groot, maar vaker heel klein. Ik had ok zo’n geluksmomentje op nen dag, toen ik zeek was, miene zunne had ’n appartement ekregen en gung ’t hoes uut, dichter bie zien wark wonen. Helemaol an de andere kante van ’t land. Ok al veulen ik mi-j onmeundig sloerig in de rakkert, dit was wal ’n geluksmomentje en ik genoot ervan met volle teugen. Vanaf den dag heb ik miene geluksmomentjes bewaard. Daorveur he‛k ne grote weckflesse op taofel ezet en elken dag schrief ik op nen papierken mien momentje op(nee, tekenen doo‛k neet, dat kan‛k neet zo good). Den geet dan in de pot en an ’t ende van ’t jaor he‛k nen helen pot vol met geluk.
Annemarie Damveld
___________________________________________________________________
Columns
Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Meer columns? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/
