Ferdi Joly is columnist van MIJN Magazine. Velen zullen hem kennen uit de muziekwereld. In zijn columns schrijft hij over zijn fraaie Achterhoek. Dit kan over van alles gaan. Dit keer ‘Alleminimum’. Lees en geniet
“Kieften?…neet ene, ik heb der van ’t joar nog neet ene e-zeene!
Hoo zol dat toch kun’n, woar bunt ze e-bleven?…… kieften?….niks, neet ene! En ok gin wulpen…. jah….de wulp, doar was ik gek van… mooien vogel….kieften ok wa, moar de wulp, das mien lievelingsvogel. Moar ja, neet ene, i-j zeet der neet ene mear. Kri-jen en eksters wa, dee bunt der wa, die zeej genog.”
Ik vulde aan: En grutto’s woar bunt ze, leeuwerikken woar bunt ze?
En zo liep ik verder op deze morgen. De buurman was bezig het mos uit het gazon te verwijderen. “Doar he’k ne speciale harke veur motten anschaffen. Een vettige teerharke. Doar steet e wa, tegen de luusterhegge” Met die hark kon je het mos handig weghalen terwijl het gras mooi bleef staan. Voor de “luusterhegge” stond een serie verdroogde rododendrons. “Ja die rondroms mot der ok nog uut, want met die dreuge zommers van de afgelopen joaren bunt ze mien dood e-storven.” Dat was bij ons ook gebeurd, tegen die tropische hitte waren niet veel gewassen opgewassen.
Wat verderop trof ik een oude bekende die het gesprek begon met:”Moar no es heel wat anders dan. Woar hej ow hundjen dan Freddie?” Ik vertelde dat Nellie was geëuthanaseerd. Door haar nierfalen werd ze langzaam maar zeker vergiftigd, ze lustte haar allerfavorietste eten niet meer en zou zieker en zieker worden. We moesten een besluit nemen, hoe moeilijk ook. We wilden haar niet onnodig laten lijden. Ze mocht inslapen in de armen van het baasje.
Op de wind kwam een vleugje varkenswalm langs en ik besefte hoe oneerlijk het verdeeld was in de dierenwereld.
“Met onzen hond geet et ok neet bes, hef las van elliptische aanvallen. Rundjes ren’n……… en dan mow em met ons beien vast hol’n, anders dan lup e bi-j ons in huus alles an gruzelementen!! Dan is e onmundig stark!”
De hond stond vlak bij me en ik aaide haar kop en keek naar het huis…..ik zei: Zoho.. ni-je windvearn? “Jazeker, van trekspar, geet nooit mear kapot”
Bij zijn buurman waren nieuwe kunsstofkozijnen geplaatst. Die vertelde dat de luiken een probleem vormden, eerst er aangezet, daarna weer eraf gehaald en daarna nog een keer. Maar nu was het dan klaar. “Ja die coating wol neet zo good blieven zitten en dan mos dat oaverni-j en toen nog ne kere…. aluminium hè!”
Ik zei alleminimum… hij keek me verbaasd aan en ik herhaalde het nog een keer: alleminimum.
___________________________________________________________________
MIJN Magazine columns
MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Ga naar https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/ voor een verzameling van alle columns!
