Ik bun’t nog lang niet zat, ’t is weer helemaole in ’t plat! Die kreet is Frans Weeber op het lijf geschreven. De 83-jarige inwoner van Lichtenvoorde weet van geen ophouden. Hij schrijft in het dialect, waaronder kinderboekjes en bundels met verhalen en gedichten.
Frans Weeber heeft altijd pen en papier in de aanslag. “Je weet maar nooit, er kan me altijd wat te binnenschieten. Dat kan de aanzet zijn voor een verhaal of een gedicht.” Aan fantasie of inspiratie trouwens geen gebrek. “Het gaat eigenlijk vanzelf.” Frans heeft al heel wat titels op zijn naam staan, waaronder de bekende bundels van Streekpraot. Hij spreekt prima Nederlands, maar heeft een voorliefde voor dialect. De streektaal wordt gekoesterd. “Het raakt helaas wat naar de achtergrond, dat vind ik jammer. Het hoort bij de cultuur van een plaats of gebied.” Hij is een warm pleitbezorger van het dialect. En probeert de jongeren ermee te winnen. “Want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Dat geldt zeker ook voor het plat praoten.”
Mijn kleinkinderen zijn mijn grootste fans
Ao of oa
Weeber maakt niet alleen gedichten en verhalenbundels, hij is ook de man achter de kinderboekjes in het dialect. “Voordat corona zijn intrede deed, heb ik een rondgang langs basisscholen in de regio gedaan. Daar heb ik voorgedragen uit mijn werk, dat werd enorm gewaardeerd. Kinderen vonden het erg leuk en ik helemaal! Helaas kan dat nou even niet meer.” Het is niet alleen dialect wat de klok slaat. Een goed voorbeeld is het omdraaiboek of het umdreibook van zijn hand. Het boekwerkje is van twee kanten te lezen, in het dialect en in het ABN. De oplettende lezer zal het zijn opgevallen dat Frans steeds ao in plaats van oa schrijft als klank. “Het zorgt voor discussie, de meningen zijn verdeeld. Ik doe het op mijn eigen manier.”
Duizendpoot
De schrijver is op leeftijd, heeft al heel wat meegemaakt en heeft met vier kinderen, zeven kleinkinderen en twee achterkleinkinderen een grote familie. “Mijn grootste fans zijn mijn kleinkinderen, die willen graag voorgelezen worden. Dat maakt me zeker trots. Ik vind het geweldig om te doen.” De artistieke en creatieve duizendpoot is niet alleen handig op papier, hij maakt ook van hout de mooiste dingen. Hij is tevens een groot muziekliefhebber, jarenlang speelde Frans in de bekende Achterhoekse bands The Lolita’s en het Hamalandcombo. “Zo nu en dan speel ik nog tenorsaxofoon. Je snapt wel, ik verveel me niets snel, haha.” Ondanks fysiek ongemak wil hij van stoppen niets weten. “Waarom zou ik, het is mijn grote passie. Ik heb weliswaar een zware hartoperatie achter de rug en mijn knieën en heupen zijn versleten. Maar dat staat het schrijven niet in de weg. Ik vind het heerlijk om te doen.” Vertelt Frans Weeber.
December
’t Was in de maond december,
De winter mos nog kom’n,
Daor waan al wat kolde beuién,
Met wat naojaors stormen.
De eerste snéévlokke mossen nog kom’n,
De nachten waan kolt en lang,
’t Was in de maond december,
En ik heurde gin vogelzang,
De vogels waan neet bléé’j,
Maor ’t was in de maond december,
De winter heurt t’r béé’j.
MIJN Verhaal – december 2020
Uitgever – MIJN Magazine
Auteur – Richard Stegers
Fotografie – Jurgen Pillen
___________________________________________________________________
MIJN Verhaal
De Achterhoek zit vol met mooie, bijzondere verhalen over mensen, verenigen en actualiteiten. In de rubriek MIJN verhaal leest u hier iedere maand over. Ga voor meer artikelen over de rubriek MIJN Verhaal naar de volgende link. https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/mijn-verhaal/
Volg ons ook op Facebook: https://www.facebook.com/MIJNmagazine
