Uit de oude doos: september 2010
Hij is dé man van de 800 meter. Het laatste decennium volgden zijn topprestaties elkaar in razendsnel tempo. op, met als onbetwist hoogtepunt: het Europees Kampioenschap 2006. Daarna raakte door hardnekkige blessures zijn hardloopcarrière in het slop. Vorig jaar besloot Bram Som het roer volledig om te gooien. Hij formeerde zijn eigen begeleidingsteam en creëerde een nieuwe aanpak, alles met het oog op het EK 2010. Voor de Gaanderense atleet liep dit echter uit op een grote teleurstelling.
Met een brede glimlach arriveert Bram Som bij Café de Eem in Terborg, de plek waar we deze middag hebben afgesproken. Op het eerste gezicht lijkt hij de teleurstelling van het Europees Kampioenschap weer redelijk te boven. Op 26 juli zou de atleet in Barcelona zijn titel verdedigen op de 800 meter. Het hele seizoen trainde hij richting dit ene doel, maar hij werd genekt door een voedselvergiftiging. Bram lag met zware griep op bed. Voor de atleet een zwarte bladzijde in zijn carrière. Een dag die in schril contrast staat met het EK 2006, waar hij
een gouden medaille in de wacht sleepte. Nu is Bram weer topfit, maar mentaal heeft hij een enorme klap te verwerken “Het voelt als een enorme leegte”, vertelt hij. “Je begint het seizoen met één grote rode cirkel rondom de dag van het EK. Dat was het doel voor dit jaar en daar werd alles omheen gebouwd. Als je dan twee dagen voor de grote dag ziek wordt, is dat een enorme domper. Het is als een penalty mogen nemen maar dan struikelen bij de aanloop. Je leeft er volledig naar toe, zet er alles voor aan de kant en dan loop je een voedselvergiftiging op. Dat verzin je niet, dat is gewoon pure pech”
Optimist
Langzaam maar zeker pakt Bram de draad weer op. “Het leven is veel te mooi om bij de pakken neer te gaan zitten, lacht hij “Tuurlijk ga je nadenken. Wat als ik die medaille had gewonnen, hoe had mijn leven er dan uitgezien? Twee keer Europees Kampioen, dat is uniek. Dat had mijn leven drastisch kunnen veranderen. Maar het heeft geen zin om daar te lang bij stil te staan. Het Europees Kampioenschap was bovendien een doel binnen het grote doel: de Olympische Spelen 2012 in Londen. Ik heb geleerd om
altijd een doel na een doel te stellen, anders val je in een gat. Het plan voor het volgende doel, de Olympische Spelen in Londen, ligt al klaar dat maakt het iets makkelijker”. Tegenslagen horen tenslotte bij topsport, daar is Bram zich van bewust. “Ik kan daar inmiddels redelijk mee omgaan. In het verleden heb ik geleerd om plezier te halen uit topsport, dan zijn dit soort tegenslagen wel op te brengen. Vanzelfsprekend heb je bepaalde doelen die je nastreeft, maar mijn levenslust en sportplezier zal er niet van afhangen. Een EK bijvoorbeeld, is puur de slagroom op de taart.”
Eerste stappen
Bram is inmiddels wel bekend met het atletiekwereldje en kort het wel en wee van topsport al meer dan twintig jaar is hij onlosmakelijk verbonden met de atletiekbaan. De roots van zijn succes liggen Gaanderen, het dorp waar hij is opgegroeid en een jaar geleden weer is teruggekeerd. Nog geen zeven jaar was en toen hij de eerste stappen zette op de atletiekbaan. Hij trad hiermee in de voetsporen van zijn vader, die ook het talent in zijn benen had. Al snel blinkt Bram uit tussen zijn leeftijdsgenootjes. “Als klein jochie had ik al regelmatig een podiumplek, dat vond ik natuurlijk fantastisch. Dat smaakte naar meer.” Langzaam maar zeker groeide Bram richting topniveau en sleepte hij de ene prijs na de andere in de
wacht. Inmiddels behoort hij tot de wereldtop op de middellange afstanden. “Hoe dat voelt? ik doe het al meer dan 10 jaar, dus voor mij is het eigenlijk vrij normaal geworden. Het is in principe gewoon mijn werk, net als dat voor jou het schrijven van artikelen is. Bij mij kijken er alleen tienduizenden mensen mee, die er allemaal een oordeel over hebben, dat is wel apart. In het begin vond ik dat heel moeilijk, heb ik het zelfs vervloekt. Als je als favoriet naar een toernooi gaat en je wordt in de halve finale uitgeschakeld, dan word je vervolgens door twintig journalisten de grond ingeboord. Dat is niet leuk, maar het hoort
erbij. Op den duur leer je dat soort zaken wel naast je neer te leggen. Dat zijn de mindere kanten aan topsport. Maar verder vind ik het fantastisch dat ik van mijn hobby mijn beroep heb kunnen maken. Soms denk ik wel eens wat een belachelijke baan heb ik eigenlijk. Twee rondjes rennen in een zo kort mogelijke
tijd, dat slaat helemaal nergens op. Maar ik vind het geweldig en geniet er nog elke dag van.
___________________________________________________________________
In bed met
In Bed Met… is de rubriek van MIJN Magazine waarin een bevlogen, inspirerende of bekende Achterhoeker op informele wijze onder de aandacht wordt gebracht. Bekijk andere spraakmakende artikelen met bekende Achterhoekers via https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/in-bed-met/
