Uit de oude doos: oktober 2012
2012 was voor BMX-er Jelle van Gorkom (21) een jaar vol hoogte- en dieptepunten. Na jaren van keihard werken werd dit voorjaar een droom werkelijkheid: de Lichtenvoordenaar kwalificeerde zich voor de Olympische Spelen. Na een zware val waarbij hij ernstig letsel opliep leek die vrijwel direct in duigen te vallen. Wonder boven wonder verliep zijn herstel spoedig en stond hij alsnog aan de start in Londen. Zijn prestatie was naar eigen zeggen teleurstellend: Jelle kwam niet verder dan de kwartfinale. MIJN Magazine zocht Jelle op en sprak met hem over de ups en downs van het afgelopen jaar, zijn toekomst en liefde voor BMX.
De Olympische Spelen liggen al weer even achter je. Hoe gaat het nu met je?
“Ik heb net vier weken vakantie gehad, dat heeft me wel even goed gedaan. Maar de teleurstelling van Londen overheerst nog steeds. Voor mijn gevoel had het daar moeten gebeuren en dat is niet gelukt. Heel zuur. Een enorme teleurstelling, want niemand kan mij garanderen dat ik over vier jaar weer een kans krijg.”
In hoeverre speelde het ongeluk dat je begin dit jaar hebt gehad een rol in je prestaties?
“Ik houd niet van excuses, maar het ongeluk was wel de belangrijkste reden dat ik niet beter presteerde ik had gewoon meer tijd nodig. Als de Olympische Spelen twee maanden later hadden plaatsgevonden, was ik beter in vorm geweest. Het kwam voor mij helaas net iets te vroeg.”
Meedoen aan de Olympische Spelen was iets waar je als kind al van droomde. Hoe heb je het, ondanks de tegenvallende prestaties, ervaren?
“Als klein jochie wilde ik óf naar de Olympische Spelen óf piloot worden. Dat laatste werd sowieso niets, omdat ik hele slechte ogen heb. Meedoen aan de Spelen is altijd een droom gebleven, tot ik zes jaar geleden bij de nationale selectie kwam. Toen besefte ik dat die droom wel eens werkelijkheid zou kunnen worden. Deze zomer stond ik er. Een bijzondere en onvergetelijke ervaring. De sfeer die daar hangt is niet te beschrijven. Echt geweldig!”
Richt je je nu op de Olympische Spelen van 2016?
“De afgelopen vier jaar was ik volledig gefocust op Londen, ik heb alles opzij gezet om daar te komen. Uiteindelijk stond ik er wel, maar lukte het niet om het gewenste resultaat te behalen. Ik wil niet zeggen dat ik mij heb blindgestaard op de Spelen, maar ik ben niet van plan om het de komende vier jaar op dezelfde manier te doen. In 2014 is eerst het WK in Rotterdam. Dat is voor nu het voornaamste doel. Ik wil daar goed presteren en meedoen om de titel. Daarna zien we wel weer verder.”
Maar een Olympische medaille zou natuurlijk nog wel een mooie toevoeging zijn in je prijzenkast….
“Absoluut. Maar een wereldtitel is ook heel mooi. Als je wereldkampioen wordt, mag je een jaar lang in een regenboogtrui rijden. Dat is supergaaf! In 2014 is het WK in Rotterdam, ik zou het geweldig vinden als ik de wereldtitel zou mogen winnen in eigen land. Uiteraard hoop ik ook ooit nog een medaille te winnen op de Olympische Spelen. Ik weet dat het er in zit, daarom hoop ik ook zeker dat ik in 2016 opnieuw de kans krijg om te laten zien wat ik in huis heb.”
We hoorden dat je slecht tegen je verlies kunt….
“Klopt helemaal. Dat zit er al van jongs af aan in. Als we thuis een spelletje speelden en ik niet kon winnen, vloog het spelbord door de kamer. Ik kan slecht tegen mijn verlies. Daar heb ik tot de dag van vandaag nog steeds last van. Ik ben er niet voor gemaakt om in de top 16 te rijden. Ik wil bij de top 8 en het liefst bij de beste 3 horen. Pas dan ben ik tevreden. Dat geldt overigens voor elke wedstrijd die ik rijd. Of dat nu op de Olympische Spelen is of een regiowedstrijdje, ik wil gewoon winnen!”
Wanneer ben jij begonnen met BMX?
“Ik ben al zolang ik mij kan herinneren bezig met BMX. Ik was vier toen ik bij de BMX-club in Lichtenvoorde kwam en op zesjarige leeftijd was ik al Nederlands en Europees
Kampioen. Ik kwam er dus al vrij snel achter dat ik talent had, maar pas toen ik een jaar of veertien was realiseerde ik mij dat ik hier misschien wel eens mijn brood mee zou kunnen verdienen. Die gedachte is sindsdien een enorme drijfveer geweest.”
Sinds je negentiende ben je prof. Is de weg er naartoe moeilijk geweest?
“Ja ik heb vroeger best veel gewonnen, dus iedereen dacht dat ik het bij de Elite (hoogste BMX klasse, red) ook wel ging maken. Maar op een gegeven moment red je het niet meer met talent alleen. Dan kom je op een punt dat je er ook keihard voor moet werken. Ik had de pech dat ik net in die overgangsfase geblesseerd raakte, waardoor mijn ontwikkeling op dat moment stagneerde. In die periode zijn veel andere talenten naast mij komen te staan en zelfs voorbijgestreefd. Daar heb ik het best moeilijk, mee gehad. Vanaf mijn achttiende heb ik alles opzij gezet en ben ik mij volledig gaan focussen op BMX. Ik ben een tijdje naar Amerika gegaan en heb daar keihard gewerkt aan mijn comeback. Daar is de aanpak een stuk harder, waardoor ik een dikkere huid heb gekregen. Die periode heeft mij heel goed gedaan.”
Begin dit jaar raakte je ernstig geblesseerd. Op de dag dat je genomineerd werd voor de Olympische Spelen raakte je ten val waar je twee gebroken ribben, gekneusde long en een knieblessure aan over hield.
“Dat was een hele rare dag. Voordat ik viel, wist ik dat ik mocht meedoen aan de Olympische Spelen. Na die val dacht ik dat het meteen einde verhaal was. Iets waar ik zo hard voor heb gewerkt, ging misschien niet door. Dat was wel even slikken. Gelukkig verliep mijn herstel vrij voorspoedig en stond ik alsnog in Londen.”
BMX is geen sport zonder risico’s. Wat maakt het allemaal de moeite waard?
“Het is een uitdagende sport; arm, pols- en sleutelbeenbreuken horen er simpelweg bij. Desondanks is dat nooit een reden geweest om de fiets te laten staan. Ik doe dit al van jongs af aan en ik vind BMX het mooiste wat er is. Ik ben verliefd op de sport. Het is een deel van mijn leven, iets waar ik alles in kwijt kan. Een leven zonder fiets kan ik me gewoon niet voorstellen”
Hoe zie jij de toekomst?
“Mijn eerste prioriteit is weer terugkomen op mijn oude niveau. Vanuit daar werk ik toe naar het WK en hopelijk daarna de Spelen. Voor komend jaar staat er weinig op het programma. Ik zou die tijd dan ook heel graag willen gebruiken om naar Amerika te gaan, waar BMX een hele grote sport is. Mijn droom is om daar een heel seizoen te mogen rijden. Dat zou geweldig zijn.”
Wil jij weten hoe het nu gaat met Jelle? Bekijk het op zijn website: www.jellevangorkom.com
___________________________________________________________________
In bed met
In Bed Met… is de rubriek van MIJN Magazine waarin een bevlogen, inspirerende of bekende Achterhoeker op informele wijze onder de aandacht wordt gebracht. Bekijk andere spraakmakende artikelen met bekende Achterhoekers via https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/in-bed-met/
