Cindy Starte is columniste van MIJN Magazine en schrijft maandelijks vanaf haar hoekbank over haar kijk op lopende zaken in de Achterhoek. Dit keer ieder uur is er een!
Foto’s van mijn mobiel overgezet naar de harde schijf? Check! Jaren geleden viel mijn mobiel in de blubber, daarmee ook vele opgeslagen, visuele herinneringen. Vriendin en ik visten meneer mobiel er vrij vlot uit, maar hij was inmiddels overleden. Daar stonden wij met vier zwarte rouwhanden, te lachen vooral. De dag erna was ik er wel rouwig om. Dit overkomt mij dus nooit weer.
Labello met vleugje kleur, oogpotlood, kleine deo, smintjes in mijn tasje? Check! Stuk voor stuk onmisbare onderdelen van mijn tijdelijke opfrisuitrusting. Dreigt er iets van een inkakmoment, dan kalefater ik mijzelf zo weer op. Als ik mij fris en fruitig voel, dan straal ik dat ook uit. Dan kan ik het hele terrein aan. Andersom werkt het ook, dan maakt het imposante terrein korte metten met mij. TSJAK, TSJAK, BOEM! Tijd om naar huis te gaan misschien? Nee. Ik weet inmiddels dat ik 99% van de ‘misschien tijd om naar huis te gaan?’ momenten, toch gewoon blijf en het even later weer als heel gezellig ervaar. En juist op het eind is het nog weer veel leuker dan daarvoor. En zo zit ik er weer helemaal in! Totdat de opruimers het feestje komen bederven. Nu al??? Ze vegen mij gewoon het terrein af. Of PLING! LICHT!? Ik voel me opeens compleet naakt. Mijn blik voelde eerst nog zwoel. Maar nu, zo in de schijnwerpers, ben ik mij ineens bewust van mijn rooddoorlopen ogen met daaromheen een gezond, rood hoofd. Weg heerlijke sfeer. Het einde komt altijd te vroeg.
Even mijn lijstje afmaken.
Leuke, makkelijke kleding aan, maar vooral fijne schoenen aan mijn voeten? Check! Ooit…je raadt het al.
Fietstas met daarin gepropt, mijn warme jas? Check! Ooit…ja echt waar, het was gewoon afgekoeld in een paar uur. Naja!
Veel geleerd in al die jaren.
Het gaat om de beleving! Ik kan vaak niet wachten om te gaan. Nog even snel naar de WC. Laatste spiegelcheck. Vervolgens fiets ik gelukzalig naar het terrein. Het besef dat het allemaal nog gaat beginnen vind ik zo ongelooflijk fijn. Het moment voor het begin, is één van mijn hoogtepunten van het event. Er staat mij namelijk nog zoveel leuks te wachten!
Maar dan zet ik een stap op het vertrouwde kermisterrein of ik wandel het mega terrein van de ZC op. Of ik zet mijn eerste ‘danspas’ in de Carnavalsoptocht… Ineens voel ik mij compleet verloren. Ik zie alleen maar ogen die naar mij lijken te kijken! Wat een chaos, wat een drukte, wat een lawaai en wat overdreven veel blije mensen die vanaf het eerste moment wél aanstaan. Even ben ik dan stik jaloers op al die blije blijerds.
Maar hé! Al snel of soms wat later ben ik mij niet meer bewust van al die onrust. Ik ben dan ineens ook een blijerd!!! Het is feest! Wel drie dagen lang! Ieder uur genieten, want voor je het weet… PLING!!! Dus; ‘ ik ga nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet…’
Ik word wakker… weg heerlijke droom. Sommige dromen van mij worden werkelijkheid. Ik hoop dat deze ook snel uitkomt en daarmee die akelige corona nachtmerrie verdrijft. Dan proosten we samen op het leven!
Cindy’s Invalshoek – mei 2020
Uitgever – MIJN Magazine
___________________________________________________________________
Columns
Maandblad MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Meer columns? Klik dan op de bijbehorende link! https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/
