Een grote bos donkere krullen, een gulle lach, veel enthousiasme. De geboren Winterswijkse Nadia Zerouali zit met gekruiste benen op haar gemak op het bed en vertelt over haar grote passie: koken en eten. Elf boeken over koken heeft ze op haar naam staan, vrijwel allemaal samen met collega’s geschreven. De meest recente boeken zijn Het Groenteboekje en Henna Hanina. Ze runt een Couscousbar, heeft een productlijn Nadia & Merijn’s SOUQ en treedt op in het televisieprogramma Binnenstebuiten. Ze grijnst: “Wat doe ik in het kort? Iets met eten…”
De passie voor koken en eten is er altijd al geweest. “Als tienjarige deed ik al zelfstandig boodschappen en kookte voor ons gezin, we waren met z’n achten thuis. Ik wilde vroeger appeltaartenbakker worden! In de supermarkten las ik receptenboekjes, kookprogramma’s waren toen in opmars, daar keek ik altijd naar. Ik kookte veel recepten na en bracht er mijn eigen tintje aan, probeerde toen al nieuwe dingen uit. Of het in de familie zat? Nou, niet echt zoals ik ermee bezig ben. Mijn moeder vond koken wel leuk, ja, ik hielp haar vaak.”
Koken en eten lopen als een rode draad door het leven van Nadia Zerouali. “Ja je kunt wel zeggen dat ik er hele dagen mee bezig ben. Alles associeer ik met eten. Een theatervoorstelling kan bij mij een recept worden, een schilderij of een muziekstuk kan bij mij een bepaalde smaak oproepen. Ik houd van eten, dat is de basis. Nee, dat vind ik niet knap, dat zit gewoon in mij!” Na de Mavo ging Nadia naar de Middelbare Hotelschool en studeerde Marketing en Communicatie. Kort daarvoor trouwde ze met Hakim. Na haar studie kreeg ze een baan bij een culinair reclamebureau. Na verloop van tijd begon ze voor zichzelf. Nadia en Hakim kregen een zoon, Tariq. “Toen Tariq drie maanden oud was verongelukte Hakim. We waren veertien jaar samen. Ik ben anderhalf jaar uit de roulatie geweest. Je beseft dat je kind moet opgroeien zonder vader. Je toekomstperspectief wordt totaal anders.”
Op zoek naar oma’s gerechten in Marokko
Ze kijkt omhoog en vertelt: “Gelukkig ben ik positief ingesteld. Iedereen heeft een verhaal, iedereen heeft zijn kruis. Wat ik merk en waar ik heel blij mee ben is dat er zo positief over mijn man wordt gesproken. Ik kom vaak in Winterswijk bij mijn ouders en schoonmoeder en dan worden herinneringen opgehaald. Tariq is nu vijftien, er is sinds enkele jaren weer een man in mijn leven, ik heb volop werk waar ik vol passie mee bezig ben, het gaat goed.” Als Nadia Zerouali in de Achterhoek is wandelt ze vaak met haar vader. “Het is hier zo mooi, de bossen en het rommelgebergte, in alle jaargetijden. Ook de mentaliteit hier is geweldig. Winterswijk is een progressief dorp, multicultureel, er zijn weinig problemen rondom het AZC. Ik voel me Winterswijks en Marokkaans, wat ik erg leuk vind is dat ik twee jaar geleden de 100% Winterswijk prijs heb gewonnen!”
Het schrijven van kookboeken, de tv optredens en de Couscousbar geven haar veel voldoening. Ze glimlacht: “Voor mijn laatste boek heb ik veel gereisd en ben op zoek gegaan naar oma’s gerechten in Marokko.” Ze vertelt: “Voor de toekomst denk ik dat er veel moet veranderen. Vlees eten doe ik al lang niet meer, vooral niet hier in Nederland. De industriële manier waarop hier dieren worden gehouden, nee, dat kan niet. Er zijn legio mogelijkheden om lekker en gezond te koken, ook voor mensen die weinig tijd hebben.” Ze vervolgt: “Er wordt ook veel te veel eten weggegooid. We zitten nu denk ik in een veranderende fase, het kost tijd. Voor veranderingen moeten we bij kinderen en jongeren beginnen!”