Het Grolsch café in kazerne Holterhoek in Eibergen is bij defensie een alom bekende plek. Hier staat de enorme Grolsch-verzameling van facilitair medewerker Harrie Bok uitgestald. In het café eten de medewerkers vaak hun lunch, met een kop koffie of thee. Maar er kan natuurlijk ook een Grolsch biertje worden gedronken. ‘Ja, dat kan zeker. Maar zelf drink ik eigenlijk het liefst Hertog Jan”, lacht Harrie.
In 1979 kwam Harrie Bok als dienstplichtig soldaat op kazerne Holterhoek in Eibergen terecht en was hij hofmeester in de onderofficiersmess. Na afloop van zijn diensttijd wilde hij graag blijven, maar er was op dat moment geen plek voor hem. Drie maanden later werd hij echter door defensie gebeld met de vraag om terug te komen. Harrie: “Dat heb ik gedaan. Toen ik hier destijds begon waren het nog allemaal houten barakken. Er waren maar twee stenen gebouwen. Sindsdien is er veel veranderd.”
Verzameling
Harrie werkte eerst in de kantine en sinds 1990 is hij facilitair medewerker. “In de kantine ben ik begonnen met mijn verzameling. Ik had daar een kleine vitrine en daarin stonden een paar Grolsch flessen. Die had ik gekregen van mijn vader, die ook in de horeca werkte. Als jongen van twaalf hielp ik hem met het vullen van koelkasten en in de kelder stonden een paar mooie oude flessen. Die mocht ik hebben. Dat was het begin van mijn verzameling en daarna spaarde ik allerlei andere bijzondere bierflesjes. Die kwamen ook in die vitrine.”
Spijt
Overigens was Harrie in die tijd niet de enige die plezier had in zijn verzameling. “Als ik op vakantie was, dan dronk een collega mijn nieuwe flessen leeg. Hij vulde ze dan met water en duwde de dop er weer op.” Harrie kan er wel om lachen, maar uiteindelijk besloot hij zijn verzameling maar van de hand te doen. “Achteraf had ik daar veel spijt van. Een jaar later ben ik daarom toch maar weer opnieuw begonnen.”
Bekende verzameling
Als horecamedewerker groeide zijn verzameling sindsdien in rap tempo. “Ik heb op allerlei verschillende plekken op het terrein gezeten. Een jaar of acht geleden zijn we hier naar toe verhuisd en heb ik de verzameling hier ondergebracht. Die is zo enorm gegroeid, dat het er nu eigenlijk niet meer allemaal in het Grolsch café past. We hebben grote plakkaten en posters daarom in de gang opgehangen.”
Bekendheid
In de loop der jaren kreeg de verzameling veel bekendheid en steeds meer mensen namen Grolsch-items mee om de verzameling van Harrie verder uit te breiden. “Ik heb hier bijvoorbeeld een oud Grolsch-glas van de luchtmacht. Die kom je heel weinig tegen. Maar ik kreeg ook het een en ander van een kameraad die ik kende uit mijn diensttijd. Die kochten een heel oud huis en bij het graven vonden ze deze oude flessen uit de beginperiode van Grolsch, met zo’n bel erop. In het begin hadden ze bij Grolsch met de hand gemaakte flessen, zonder etiketten en met dit dopje erop. De groene flessen zijn van voor de oorlog. Daarna zijn ze over gegaan op bruine flessen, want groen glas was te duur. Een zwager van mijn collega was aan het werk in een pand dat vroeger een café was geweest en die vond in de kelder deze oude etiketten”, leidt Harrie me rond.
Pensioen
Je kijkt je ogen uit. Overal staan spullen: glazen, reclames, autootjes, vrachtwagentjes, bierviltjes, petjes, speciale verpakkingsmaterialen, openers, borden en kopjes met het Grolsch logo uit de oude kantine van de fabriek, oude koffiebonnen uit de fabriek, allerlei biervaten, zelfs nog een heel oud houten vat, oude houten kistjes, boekjes, folders, speciale flessen van allerlei acties, een ijzeren mal waarmee handgemaakte flessen werden gemaakt. Op de bar staat een oude tapinstallatie, gekregen van de vliegbasis Twente toen die dicht ging.
Saamhorigheid
Binnen defensie is wel bekend dat Harrie op de kazerne zijn Grolsch-verzameling heeft. “Militairen die hier komen en die hebben gehoord van de verzameling, komen graag even kijken. Vorige week kwam de nieuwe kolonel hier op werkbezoek. Die had het ook nog nooit gezien en hij vond het prachtig.”
Als Harrie over drie jaar met pensioen gaat, neemt hij zijn collectie mee. “Ik werk hier nu 45 jaar en als ik met pensioen ga zal ik de saamhorigheid hier best missen, maar ik kijk er toch ook wel naar uit.” Harrie woont in het buitengebied en is van plan alles daar onder te brengen in een nieuw onderkomen, waar mensen de verzameling kunnen komen bekijken.
___________________________________________________________________
MIJN Verhaal
De Achterhoek zit vol met mooie, bijzondere verhalen over mensen, verenigen en actualiteiten. In de rubriek MIJN verhaal leest u hier iedere maand over. Ga voor meer artikelen over de rubriek MIJN Verhaal naar de volgende link. https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/mijn-verhaal/
