Ferdi Joly – Watje

ferdi joly

Ferdi Joly is columnist van MIJN Magazine. Velen zullen hem kennen uit de muziekwereld. In zijn columns schrijft hij over zijn fraaie Achterhoek. Dit kan over van alles gaan. Dit keer ‘Watje’. Lees en geniet!

Ik stond samen met wat anderen in het “voorgeborchte” van de supermarkt te wachten. Was het buiten nou droog of niet? Tien minuten daarvoor was ik naar binnen gevlucht. Schuilen voor de regen die snel veranderde in hagel en dat alles met windkracht onmundig. Even abrupt, net zoals het begon, hield het ook weer op. Een bleke zon brak door en het scherpe licht weerkaatste op de natte stenen. Nu of nooit, dacht ik bij mezelf en haastte me naar de fiets. Het zadel kreeg ik niet helemaal droog, dan maar een natte kont, als daar maar bij bleef… Ik fietste weg en er vielen als waarschuwing een paar dikke druppels.

Het laatste van de bui dacht ik. Toch werd het snel erger, niet dat je denkt van tjongejongejonge, maar wel van: eventjes lekker sportief tempootje maken, dan komt het wel goed! Daarna sloeg de twijfel toe, het begon te regenen en te waaien. Uitdaginkje, hield ik mezelf nog steeds voor!  Ik was inmiddels net het dorp uit, weinig bomen, dus schuilen werd wat moeilijk. En de wind pal tegen.
Trouwens, ik was nu zover, dat stoppen, door mezelf als opgeven wordt gezien. Er ligt ergens een grens en als ik die over bent moet ik kennelijk door. Zo heb ik wel vaker bij voorbaat kansloze en ook treurige missies, waarbij je alleen maar kunt verliezen, op een heldhaftige manier tot een eind gebracht. En ook nu weer, het hele meteorologische draaiboek van daarnet herhaalde zich. Keiharde wind, terwijl ik beurtelings werd afgeranseld, dan weer door slagregens, dan weer door ijskoude hagelbuien.. Alle gevoel trok weg.

Het maakte me allemaal niks meer uit. Natter kon niet. Als een verzopen kat, die in een emmer ijswater was gevallen, bereikte ik nog net levend de veilige haven.. zelfs geen half mens meer. Ik was een wezen geworden. Nellie, onze hond, keek me met verbaasde ogen aan, zonder me te begroeten. Snapte ik. Het duurde wel even voor ik weer mezelf was. Eenmaal goed en wel binnen kwam buiten de zon weer juichend tevoorschijn..

Er drongen zich bepaald geen dichtregels aan me op. Godsallemachtig wat een afzien op die paar kilometer en wat had ik het doorweekt koud.

“Had toch even gebeld….”

___________________________________________________________________

MIJN Magazine columns

MIJN Magazine heeft columns van verschillende Achterhoekse columnisten. Ga naar https://www.helemaalachterhoek.nl/category/mijnmagazine/columns/ voor een verzameling van alle columns!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *